Masakra w Sharpeville; początek walki o równość rasową w RPA

Wśród bogatej historii Republiki Południowej Afryki, wśród opowieści o triumfach i klęskach, znajduje się historia Tambo, czołowego działacza politycznego Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC), który walczył o zniesienie apartheidu.

Tambo, urodzony w 1917 roku w Bizana, Kwazulu-Natal, od najmłodszych lat był świadkiem nierówności i dyskryminacji rasowej panującej w RPA. Studiował prawo na Uniwersytecie Fort Hare, gdzie zrodziła się jego pasja do sprawiedliwości społecznej. Po zakończeniu studiów zaangażował się w działalność ANC, szybko awansując na stanowisko lidera tego ruchu.

W latach 50. i 60., Tambo przewodził kampanii oporu pokojowego przeciwko apartheidowi, organizując demonstracje, strajki i bojkoty. Jednak rząd RPA reagował z brutalną siłą, aresztując liderów ANC i wprowadzając restrykcyjne prawa.

W obliczu rosnącego terroru, Tambo podjął trudną decyzję o opuszczeniu RPA w 1960 roku. Wybrał Londyn jako bazę dla swojego wychodźstwa, z którego prowadził walkę dyplomatyczną i mobilizował światowe społeczności na rzecz sankcji przeciwko apartheidowi.

Jednym z najbardziej tragicznych wydarzeń, które ukształtowały historię RPA i nadały nowy impet walce o prawa obywatelskie, była masakra w Sharpeville w 1960 roku.

W tym dniu tysiące osób protestowały przeciwko ustawom pass, które ograniczały swobodę przemieszczania się czarnych mieszkańców RPA. Demonstracja rozpoczęła się pokojowo, ale policja otworzyła ogień do protestujących, zabijając 69 osób i raniąc wiele innych.

Masakra w Sharpeville wywołała fale oburzenia na całym świecie. Światowe opinie publiczne potępiły apartheid w RPA, a sankcje ekonomiczne zostały nałożone na rząd kraju.

Tambo wykorzystał wydarzenie w Sharpeville, aby zjednoczyć światową społeczność przeciwko apartheidowi. Podczas przemówień i konferencji prasowych apelował do innych krajów o wsparcie dla walki o równe prawa dla wszystkich obywateli RPA.

Dzięki jego wytrwałości i niezłomnej wierze w sprawiedliwość, Tambo stał się symbolem nadziei dla milionów ludzi na całym świecie. Chociaż musiał spędzić wiele lat na emigracji, nigdy nie zapomniał o swoim kraju ani o walce o wolność dla wszystkich.

W 1990 roku Nelson Mandela został zwolniony z więzienia po 27 latach pozbawienia wolności. Tambo powrócił do RPA w 1991 roku i kontynuował swoje zaangażowanie w politykę, pomagając w procesie przekształcania kraju w demokratyczne państwo.

Oliver Tambo zmarł w 1993 roku, ale jego dziedzictwo inspiruje nadal ludzi na całym świecie do walki o równość i sprawiedliwość. Jego historia jest przypomnieniem o tym, że nawet w obliczu najtrudniejszych przeciwności, nadzieja i determinacja mogą zwyciężyć nad dyskryminacją i niesprawiedliwością.